Δεν χρειάζεται να βγεις από τη ζώνη άνεσής σου. . .

Έχει γίνει τα τελευταία χρόνια της μόδας η αντίληψη πως η ζωή βρίσκεται έξω από την ζώνη άνεσής μας. Πως όλη η «μαγεία» βρίσκεται έξω από αυτήν.

Εγώ αγαπώ την ζώνη άνεσης μου. Για εμένα από εκεί ξεκινά και εκεί συμβαίνει το μεγαλύτερο μέρος της μαγείας της ζωής μου.

Εκεί δημιουργώ, εκεί εμπνέομαι, εκεί ετοιμάζομαι, εκεί εκπαιδεύομαι. Είναι ο τόπος θεραπείας, εξέλιξης, φόρτισης, περισυλλογής, αλλαγής. Είναι ο τόπος που Είμαι χωρίς να στερούμαι τις εμπειρίες και τις ομορφιές της ζωής.

Η ζώνη άνεσης μου περιλαμβάνει την οικογένεια, τους φίλους, τα βιβλία, τη μουσική, τη συγγραφή, την εκπαίδευση, την έμπνευση, τις αναζητήσεις, τις ταινίες, το περπάτημα, τη yoga, την ζωγραφική, τη φύση, την εργασία μου.

Ό,τι αγαπώ, απολαμβάνω, με κάνει να νιώθω ασφαλής και ο εαυτός μου στη ζωή, βρίσκεται εκεί. Επομένως γιατί είναι κακή;;;!!!

Γιατί πρέπει να δεχτώ πως πρέπει να είμαι εκτεθειμένη και να διακινδυνεύω την ασφάλεια μου ψυχικά και σωματικά για να αρχίσω να ζώ; Ποιος είπε ότι δεν ζω τη μαγεία της ζωής και στην ζώνη άνεσής μου;

Ποιος είπε πως για να την ζήσω πρέπει να είμαι σε μάχη με φόβους, ανησυχίες και ό,τι άλλο. Δεν υπάρχει πιο έξυπνος και ειρηνικός τρόπος να το επιτύχω αυτό;

Και τελικά όλοι αυτοί που φωνάζουν «βγες από τη ζώνη άνεσής σου... ΤΩΡΑ!»... τι ακριβώς βρήκαν έξω από αυτήν; Το ξωτικό να τους δίνει το πουγκί με τα χρυσά νομίσματα ή την καλή νεράιδα με το μαγικό ραβδί να κάνει «τι κι ντι γκλον » και να εμφανίζει στη ζωή τους, του κόσμου την ευτυχία ή μήπως τον ταχυδακτυλουργό που εξαφανίζει όλα τα προβλήματα της ζωής τους;

Είναι πολύ υποτιμητικό για έναν άνθρωπο να κρίνεται ως άτολμος, αν είναι συνετός. Είναι πολύ υποτιμητικό για έναν άνθρωπο να κρίνεται κουτός αν δεν καβαλάει συνεχώς το εφήμερο κύμα. Μα είναι περισσότερο υποτιμητικό να δέχομαι να με υποτιμούν, επειδή διαλέγω διαφορετικούς τρόπους από αυτούς της γρήγορης και κενής επίτευξης στη ζωή.

Ο Αριστοτέλης λες να ήταν κουτός που δίδασκε την φρόνηση; Ή μήπως κακώς σμίλεψε τον Αλέξανδρο που έκανε την εκστρατεία του παίρνοντας μαζί του φιλοσόφους, γιατρούς, αρχιτέκτονες;

Ναι... σαφώς... δεν έκατσε επί βαΐων και κλάδων στο σπιτάκι του, ενώ θα μπορούσε... αλλά... λες να ήταν δειλός, άτολμος και κουτός που πήρε μαζί του, για όλους, την κατάλληλη ζώνη άνεσης και ασφαλείας; Ή μήπως ήξερε πως η κινητή ζώνη ασφαλείας και άνεσης ήταν ο μόνος τρόπος να φτάσει μακριά και να μην αφήσει απλώς αποκαΐδια στο πέρασμά του;

Αλλά και κανένας από τα μεγάλα ονόματα της σύγχρονης ιστορίας δεν κατέκτησε κάτι εξαιτίας ενός απλού ρίσκου. Επειδή απλώς βγήκε από τη ζώνη άνεσης του.

Εργαζόταν χρόνια μέχρι να το κάνει αυτό, εκτός και αν είχε ήδη κληρονομήσει συνθήκες ή αν πάτησε επί πτωμάτων. Ψάξε λίγο τις ζωές των επιτυχημένων και θα δεις πως τα μεγαλύτερα παραδείγματα που έχει να επιδείξει η σύγχρονη ιστορία είναι άνθρωποι που εργάστηκαν σκληρά (φυσικά όχι πάντα τίμια), που απέτυχαν πολλές φορές, που είχαν δυσκολίες στη ζωή, που ήταν εσωστρεφείς και χρειάστηκε να σπάσουν πολλές από τις νόρμες και τις υποδείξεις της εποχής τους, που στην αρχή τους απέρριψαν οι πάντες.

Αλλά, ακόμα και αυτούς αν παρατηρήσεις, οι περισσότεροι λόγω του ότι δεν ήξεραν επί της ουσίας τι πραγματικά ζητούν από το σύνολο της ζωή τους, απέτυχαν και αποτυγχάνουν παταγωδώς σε σχέσεις, οικογένεια, παιδιά, φιλίες, ικανοποίηση και απόλαυση. Και πολλές φορές αποτυγχάνουν και στα ίδια τα εγχειρήματά τους, όπως για παράδειγμα σύγχρονοι εκατομμυριούχοι που οι εργαζόμενοί τους υποφέρουν υπό την ηγεσία τους, γιατί έγιναν ίδιοι με εκείνους που τους τραυμάτισαν, πριν ξεκινήσουν.

Και ας το δούμε λίγο πιο πρακτικά. Δες τον Elon Musk. Λες να τον θαυμάζουν για τα ρίσκα του ή για την τόλμη του να υλοποιεί μη συμβατικές επιχειρηματικές ιδέες, επιτυγχάνοντας και επιχειρηματικά μέσα από αυτές; Και σκέψου πόσες φορές απέτυχε σχεδόν σε κάθε του εγχείρημα,, πριν το κάνει να πετύχει.

Η ζωή δεν είναι ρουλέτα του καζίνου, τζόγος, εμπόριο, εθισμός στη λαγνεία της επιτυχίας και της απόκτησης αντικειμένων.

Η καλή ζωή είναι απλά και πάντα... προϊόν αγάπης.

Μην επιδιώκεις και μην ακολουθείς συνταγές που έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά πως οδηγούν σε αποτυχία.

Ας αφήσουμε τα τσιτάτα της εποχής και ας δούμε την ουσία του πράγματος.

Η ζώνη άνεσής έχει ενοχοποιηθεί για πολλά πράγματα. Και αυτή η παρανόηση ξεκίνησε όταν κάποιοι ειδικοί χρησιμοποίησαν αυτήν την φράση για να βοηθήσουν εκείνους που υποφέρουν από πολλούς φόβους και φοβίες.

Ανήκουν όμως όλοι οι άνθρωποι σε αυτήν την κατηγορία; Φυσικά και όχι. (Άσε που και να ανήκουν πιστεύω πως είναι μία απαράδεκτη προσέγγιση, αν πρώτα δεν έχουν δημιουργηθεί ιδιαίτερα ειδικές συνθήκες για εκείνον που θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τους φόβους ή τις φοβίες του).

Οπότε, γιατί μία φράση που απευθύνεται σε μία εξειδικευμένη κατάσταση, πρέπει να γενικευτεί και να πλασαριστεί ως η απόλυτη λύση επιτυχίας στη ζωή;;;

Σίγουρα, και εγώ θέλω να σπρώχνω τον εαυτό μου, να δοκιμάζω νέα πράγματα, να προχωρώ, να μεγαλώνω, να ωριμάζω κ.λπ.. Αλλά, σε αντίθεση με πολλούς δεν πιστεύω ότι η ζώνη άνεσης είναι κακή. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μου ασκώ βία και να με τραυματίζω ψυχικά για να επιτυγχάνω όλα τα παραπάνω. Αυτό ανήκει στα πλαίσια του μαζοχισμού και όχι της υγιούς εξέλιξης.

Προτιμώ και επιλέγω να ωριμάζω, να εξελίσσομαι και να αναπτύσσομαι σαν το καλό κρασί, παρά ως ένα φρούτο που το έβαλαν στο φούρνο για να προσποιηθούν βίαια την ωρίμανσή του.

Ας το σκεφτούμε λίγο... Σε ποιο από τα δύο τελείται η μαγεία; Ποιο από τα δύο έχει ποιότητα; Ποιο από τα δύο έχει γεύση; Ποιο από τα δύο έχει διάρκεια στο χρόνο; Το κρασί ή το ψημένο φρούτο;

Μέσα από το δικό μου βαρελάκι άνεσης όπου ωριμάζω... από τον τόπο που ζυμώνομαι... είμαι πιο φυσικά ανοιχτή στο να δοκιμάζω νέα πράγματα, να θέτω τον εαυτό μου επί νέων προκλήσεων, δυνατοτήτων και επιλογών.

Ηγούμαι της ζωής μου χωρίς βία, με σεβασμό και επιμελή φροντίδα για την εξέλιξή μου.

Η ζώνη άνεσης μου δεν είναι ο τόπος ύπνωσής μου. Είναι ο τόπος που έχει τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνομαι η επόμενη εκδοχή του εξελιγμένου εαυτού μου. Και το μυστικό είναι πως είναι ένας τόπος κινητός. Μπορούν οι συνθήκες του, ο ρυθμός του, ο τρόπος του να με ακολουθεί σε όλα τα εγχειρήματά μου. 

Ανακάλυψα και μέσα από τον εαυτό μου, αλλά και από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι πως εμείς οι άνθρωποι πετυχαίνουμε τα καλύτερα αποτελέσματα όταν εργαζόμαστε με ησυχία. Τόσο εσωτερική, όσο και εξωτερική. Όταν λειτουργούμε μέσα από τη ζώνη άνεσής μας.

Και όλοι, μα όλοι δείχνουν να απολαμβάνουν ουσιαστικότερα και βαθύτερα την διαδικασία, η οποία τελικά γίνεται οδός μεταμόρφωσης και πρακτικά ωφέλιμης αλλαγής με διάρκεια στον χρόνο.

Αλλά μην με παρεξηγήσεις. Εδώ δεν μιλώ για την ησυχία της στασιμότητας που οδηγεί σε λιμνάζοντα νερά. Η στασιμότητα είναι για εμένα θανατική ποινή.

Πιστεύω όμως, ότι υπάρχουν διαφορετικές φάσεις στη ζωή. Μερικές φορές, το παίρνεις χαλαρά, δουλεύεις πάνω στις δεξιότητές σου, στον χαρακτήρα σου - επενδύεις στον εαυτό σου.

Και μερικές φορές, απλά βγαίνεις εκεί έξω να πράξεις και να επιλέξεις (και όχι για να ρισκάρεις. Γιατί όταν είσαι σωστά έτοιμος δεν ρισκάρεις... επιλέγεις... )

Όμως, αυτές οι δύο φάσεις είναι αλληλένδετες. Εάν δεν προηγηθεί εργασία με τον εαυτό και δεν αναπτυχθεί η αυτοπεποίθηση, η νέες επιλογές και η δοκιμή σε κάτι καινούριο δεν θα έρθει.

Οπότε, κάθε τι στον καιρό του. Ακόμη και όταν θέλουμε να κάνουμε μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας.

Γιατί και εκεί θέλουν τα πράγματα τον χρόνο τους, ώστε να δημιουργηθεί μια στέρεη βάση αρχικά, η οποία θα μας παρέχει τη συνθήκη άνεσης για να κάνουμε οποιοδήποτε βήμα.

Μπορεί να θέλεις να αλλάξεις καριέρα, να ξεκινήσεις ή να αναπτύξεις την επιχείρησή σου, να γίνεις καλλιτέχνης, να εκδώσεις ένα βιβλίο ή ότι άλλο. Και όπως προφανώς γνωρίζεις, τίποτε από όλα αυτά δεν είναι απλό και εύκολο. Απαιτούν αλλαγές, ενίοτε βαθιές, εργασία, κόπο, επιμονή, χρόνο, καλή ενέργεια, αντοχή, ανθεκτικότητα και τόσα άλλα.

Γιατί, λοιπόν, να πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα, κάνοντας επιλογές που μας κάνουν να νιώθουμε πολύ άβολα και μας θέτουν σε κατάσταση ανασφάλειας;

Αντίθετα, ας ξεκινάμε τις αλλαγές θέτοντας πρώτα γερά θεμέλια και αφού νιώσουμε αρκετά άνετα και ασφαλείς προχωράμε στα πιο «προκλητικά».

Γι' αυτό ας θυμόμαστε πάντα πως...

Είναι ζωτικής σημασίας να επιλέγουμε μέσα από το σωρό τις ορθές, ωφέλιμες, χρήσιμες και αποδεδειγμένα αποτελεσματικές και παραγωγικές συμβουλές και ιδέες.

Είναι ζωτικής σημασίας να μάθουμε να διαλέγουμε σωστά τον παρακινητή μας, τον δάσκαλο μας, τον οδηγό μας. τον σύμβουλο, τον μέντορά μας.

Είναι ζωτικής σημασίας να εργαζόμαστε αδιάκοπα με τον εαυτό μας.

Είναι ζωτικής σημασίας να κινούμαστε με φρόνηση και οικολογική συνείδηση.

Η ζώνη άνεσης δεν σημαίνει :

• παραίτηση από την ζωή
• στασιμότητα
• μη εξέλιξη
• μη παραγωγικότητα
• μη εργατικότητα
• μη δημιουργία
• βαρεμάρα
• δικαιολογίες
• γκρίνια
• αεργία
• απραγία
• βόλεμα

Και αν κάποια ή όλα τα παραπάνω εντάσσονται στη ζώνη ασφαλείας μας, κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει πως είμαστε καιροσκόποι ή πως για κάποιον λόγο έχει χαθεί η θέληση μας για ζωή. Και αυτό χρίζει περαιτέρω διερεύνησης με έναν ειδικό.

Το να ακολουθείς τον δικό σου ρυθμό, απολαμβάνοντας τις συνθήκες που έχεις χτίσει για εσένα, δεν σημαίνει πως χάνεις κάτι από τον στίβο της ζωής.

Αντιθέτως, ίσως λειτουργείς με τη σοφία της χελώνας, έναντι του λαγού, και κατακτάς τον στόχο σου, κάνοντας τη ζώνη ασφαλείας σου καβούκι. Συνοδοιπόρο ενισχυτικό, που μπορεί να σε συντροφεύει σε κάθε εγχείρημα, αξιοποιώντας κατάλληλα όλες σου τις ικανότητες την κατάλληλη στιγμή.

Η ζωή και η επιτυχία επί αυτής δεν είναι αγώνας. Δεν είναι τζόγος. Δεν είναι επισφαλείς συνθήκες. Δεν είναι στασιμότητα και απραγία.

Είναι πορεία αγάπης τόσο για τον εαυτό μας, όσο και για ό,τι αγγίζουμε και δημιουργούμε στο πέρασμά μας.

Εξάλλου το μυστικό μιας επιτυχημένης ζωής δεν είναι τόσο το ρίσκο... όσο είναι η αγάπη...  

Αν θέλεις να διαβάζεις περισσότερα άρθρα σαν και αυτό, γίνε μέλος της παρέας μας, κάνοντας την εγγραφή σου στο NewsLetter του Compose a DreamLife.