Διάφανοι μέσα στην Αγάπη
Πως μπορεί κανείς να επιβιώσει σε έναν κόσμο που κινείται από το ψέμα, την υποκρισία, την κακία και τον ωφελιμισμό, χωρίς να εξομοιωθεί με όλα αυτά;
Η εύρεση απάντησης σε αυτό το ερώτημα, είναι μία από τις πιο γλυκιές περιπέτειες που ζούμε παρέα με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι.
Είναι η πιο μεταμορφωτική, απελευθερωτική και αγαπητική διαδικασία, από όλες όσες μπορεί να επιλέξει ένας άνθρωπος
Οι εμπειρίες της ζωής μου, μου αποδεικνύουν πανηγυρικά κάθε φορά πως τα μόνα αποτελεσματικά "όπλα" που μπορεί να κρατά στα χέρια του κάποιος απέναντι στο κλίμα που δημιουργούμε οι άνθρωποι στις μέρες μας, είναι η αγάπη, η αλήθεια, η ειλικρίνεια και βοηθός η ορθή κριτική σκέψη.
Φυσικά, για να το δει κανείς αυτό στην πράξη, χρειάζεται χρόνος και αφοβία απέναντι στη φαινομενική ισχύ της δολοπλοκίας, της υποκρισίας και της κακίας.
Χάνουμε την πίστη μας στη δύναμη της αγάπης, της αλήθειας και της ειλικρίνειας, όταν έχουμε δεχτεί ως αληθή την παντοδυναμία όλων όσων, δυστυχώς, επικρατούν στις ψυχές των ανθρώπων. Και γι' αυτό οδηγούμαστε στην παραίτηση. Τους γυρνάμε την πλάτη νομίζοντας πως θα βρούμε το φως στη ζωή μας αν απομακρυνθούμε από αυτό.
Πως θα μπορούσε όμως να συμβεί κάτι τέτοιο;
Κάθε άνθρωπος προχωρώντας στη ζωή του πείθεται πως η αλήθεια, η ειλικρίνεια και η αγάπη αποτελούν σημεία αδυναμίας. Πως αν κινείται με αυτές τότε θα χτυπηθεί αδυσώπητα από την ίδια τη ζωή...
Αν όμως δοκιμάσεις να τις χρησιμοποιήσεις στα δύσκολα μονοπάτια στη ζωή σου, θα δεις πως είναι το μέγιστο όπλο και η μέγιστη ασπίδα που μπορείς να κρατήσεις στα χέρια σου απέναντι σε όλη την "ομορφιά" που μας κατακλύζει από παντού.
Κατακτάς την ελευθερία σου αν είσαι αγαπητικός, ειλικρινής και αληθινός σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου. Και είναι η μόνη οδός που οδηγεί τόσο στην αυθεντικότητα, όσο και στην βελτίωση και εξέλιξη του εαυτού.
Αρχικά δεν μοιάζει εύκολο, γιατί για να μπορεί κανείς να είναι αυτές οι τρεις παντοδύναμες αξίες, χρειάζεται να ξεπεράσει όσα εσωτερικά τον αποτρέπουν από αυτές τις οδούς. Όπως πεποιθήσεις, γνωστικές στρεβλώσεις, φόβοι, σκεπτικά και συναισθηματικά μοτίβα, μα κυρίως την ανανδρία που μας οδηγεί στο να κρύβουμε την αλήθεια, της όχι και τόσο όμορφης πλευράς του εαυτού μας, των αδυναμιών μας και των όσων χρειάζονται βελτίωση και εξέλιξη.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να μην λες περισσότερα ή λιγότερα από όσα είσαι και ισχύουν.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι όσα δείχνεις.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να δίνεις και να είσαι όσα ζητάς να είναι και να σου δίνουν οι άλλοι.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να ταπεινώνεις τον εγωισμό σου κοιτώντας κατάματα την αλήθεια.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποκαλύπτεις την αγνότητα της καρδιάς σου μπροστά στα μαύρα σκυλιά που θα συναντήσεις στη ζωή σου.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να σέβεσαι και να τιμάς όσα είσαι, έχοντας ταυτόχρονα το σθένος να αντιλαμβάνεσαι βαθιά μέσα σου την μικρότητα σου. Να κοιτάς κατάματα πως μάλλον δεν είσαι και τόσο αντικειμενικά ποιοτικός όσο θα ήθελες.
Όμως, παρά τις δυσκολίες που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα, αποδεδειγμένα αυτός είναι ο δρόμος που μπορεί να σε οδηγήσει στην πραγμάτωση της ουσίας όσων θέλεις να είσαι και να ζεις.
Αν θέλεις να δεις πόσο κοντά ή μακριά βρίσκεσαι από όσα νομίζεις πως είσαι, αναρωτήσου…
Αν ψάχνεις στη ζωή σου ανθρώπους και σχέσεις ειλικρίνειας… πόσο ειλικρινής και αληθινός είσαι εσύ προς όλους όσους συναναστρέφεσαι;
Πόσοι από τους ανθρώπους που γνωρίζεις και σχετίζεσαι γνωρίζουν ποιος πραγματικά είσαι;
Πόσο συχνά αποκρύπτεις την αλήθεια σου, την αλήθεια της καρδιάς σου;
Πόσο άξιος είσαι της εμπιστοσύνης των ανθρώπων γύρω σου;
Πόσο συχνά δείχνεις πως ζεις κάτι διαφορετικό, από αυτό που πραγματικά ζεις;
Είσαι διατεθειμένος να δώσεις τόση αγάπη, όση ζητάς και να παίρνεις;
Η αγάπη, η αλήθεια και η ειλικρίνεια είναι αυτές που όταν υπάρχουν ευημερούμε και όταν απουσιάζουν παρακμάζουμε.
Η αγάπη, αλήθεια και η ειλικρίνεια πάντα βρίσκουν τρόπους και καταρρίπτουν τις δικαιολογίες, ανοίγοντας πάντα τις θύρες του φωτός μέσα μας.
Είναι οι μόνες που μπορούν να νικήσουν την κακία που φωλιάζει εντέχνως στον κάθε ένα από εμάς.
Η αγάπη, η αλήθεια και ειλικρίνεια δεν σημαίνει να γίνουμε κουτοί απέναντι σε όλη την πονηριά, την κακία και την εκμετάλλευση που καραδοκεί συνεχώς γύρω μας.
Δεν σημαίνει πως αν εμείς αρχίσουμε να τις επιλέγουμε, μαγικά ο άλλος θα αρχίσει να ανταποκρίνεται με αγάπη, ειλικρίνεια και αλήθεια προς εμάς. Το πιο πιθανό είναι πως θα συνεχίσει να είναι όπως ήταν. Όμως, είναι άλλο εγώ να είμαι αυτό που επιλέγω, έχοντας στο νου πως δεν επιλέγουν όλοι να είναι έτσι, και άλλο το να εξομοιώνομαι με την υποκρισία, την ψευτιά και την κακία για να επιβιώσω στις άσχημες συνθήκες.
Άλλωστε δεν είναι τόσο το να ανησυχούμε για το εμφανές και έκδηλο σκοτάδι, όσο για τους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, ψεύτικους ήλιους...
Στο σκοτάδι απαντούμε με φως, όπως τρυφερά μας είπε ο Καζαντζάκης…
γιατί αν απαντούμε με σκοτάδι… τελικά τι είμαστε…;;;
Από την προσωπική μου εμπειρία θα σου πω πως δεν είναι εύκολο να φύγεις από τον τρόπο που σε έμαθαν οι σημαντικοί άνθρωποι της ζωής σου να επιβιώνεις και να διατηρείς την ασφάλειά σου. Αλλά, αυτή είναι μία από τις λίγες μάχες που αξίζει να δώσεις με όλο σου το Είναι.
Και να σκεφτούμε λίγο λογικά…
Πότε ένας άνθρωπος ζει ευτυχισμένα…;
Όταν στο περιβάλλον του επικρατεί αγάπη, αλήθεια και ειλικρίνεια…
Οπότε, τι φαντάζεσαι πως θα συμβεί και θα σου συμβεί, αν λειτουργείς με αυτά, διατηρώντας την ορθή σου κριτική σκέψη;
Και τελικά από αυτό που ονομάζουμε ζωή τι αξίζει περισσότερο από όλα, αν όχι το να ζούμε διάφανοι μέσα στην αγάπη;!