Ο σπόρος και ο σπορέας

Αν κάτι έχω μάθει από την ζωή είναι πως ταυτόχρονα είμαι και σπόρος και σπορέας...

Κάθε στιγμή δημιουργώ και δημιουργούμαι…
σμιλεύω και σμιλεύομαι μέσα από το σμίλευμα των ίδιων των χεριών μου…
έχοντας ως φάρο των ενεργειών μου,
το να υπηρετώ την ουσία της λέξης καλλιέργεια (κάλλος + έργο).

Μια υπηρεσία που απαιτεί αφοσίωση, ευθύνη, μαθητεία…
και πάνω από όλα επιμονή και υπομονή…
υπομονή ποτισμένη με αγάπη… ικανή να θρέφει και να διαμορφώνει…

Ό,τι και αν θέλεις να δημιουργήσεις για τη ζωή σου…
μην το πιέζεις να ολοκληρωθεί πριν την ώρα του,
από τη λαχτάρα να γευτείς τους καρπούς του...

Κάθε τι στη ζωή ωριμάζει όταν είναι έτοιμο
και όχι όταν το επιθυμεί ο σπορέας...

Μην τρέχεις να επιβάλεις την ολοκλήρωση…
γιατί τότε η σπορά σου θα μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον βίας…
και η βία αφήνει μόνο καταστροφή στο διάβα της…

Αντί να παλεύεις με τον χρόνο και τον κόπο που χρειάζεται για να δώσεις μορφή...
δώσε το χρόνο που χρειάζεται στην σπορά σου και κάθε στιγμή, κάθε κίνηση, κάθε λεπτομέρεια
σμίλεψε την με όση περισσότερη αγάπη μπορείς...

Και όσο αναμένεις την ωρίμανση των σπόρων σου…
καλλιεργήσου και εσύ μέσα από τη γνώση που προσφέρει η ίδια σου η σπορά...

Άλλωστε, θα ζήσεις ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου…
ανάμεσα στα περισσότερα από τα δημιουργήματα σου...

Εμπότισε κάθε εγχείρημα με αγάπη…
δίνοντας του τον απαραίτητο χώρο και χρόνο να ωριμάσει...

και θα δεις... την κατάλληλη στιγμή...
θα σου αποδοθούν οι ώριμοι καρποί της δημιουργικής σου αγάπης, στα μέγιστα...

Καλλιέργησε και καλλιεργήσου μέσα από στην αγάπη…
αφού κάθε καλλιέργεια,
καλλιεργεί τόσο τον σπόρο, όσο και τον σπορέα...