Το σύμπαν των δυνατοτήτων : Αγκάλιασε την αφθονία και άφησε τον έλεγχο

Το μυαλό των περισσότερων ανθρώπων λειτουργεί και υπό το πρίσμα της έλλειψης, παρόλο που του αρέσει να περνάει καλά μέσα από τη χημεία της αισιοδοξίας.

Όχι, γιατί έχει κάποιο πρόβλημα, αλλά γιατί είναι σχεδιασμένο να φροντίζει για την επιβίωση και την ασφάλεια του σώματος που το φέρει.

Επιπροσθέτως οι εμπειρίες της ζωής, της πλειοψηφίας των ανθρώπων, έχουν προσθέσει σε αυτό το δυναμικό, τη γνώση πως ανά πάσα στιγμή, ο καθένας μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση έλλειψης, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής του.

Δεν είναι εύκολο να μην σκεφτόμαστε και την έλλειψη. Μιας και ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να είναι φτιαγμένος και από αυτήν.

Όμως, είναι άλλο να λειτουργούμε με πρόνοια και άλλο να λειτουργούμε με τον φόβο μήπως χάσουμε ότι έχουμε ή ό,τι τολμούμε να θελήσουμε.

Αντί να σκεφτόμαστε ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, με νικητές και ηττημένους, είναι προτιμότερο να υιοθετήσουμε μια νοοτροπία δυνατοτήτων και αφθονίας.

Και όταν λέω αφθονίας, δεν εννοώ απλά εκείνη την πλάνα αίσθηση, που μας λέει πως μπορούμε να έχουμε όλο τον πλούτο του κόσμου, με όλες τις θελήσεις μας ικανοποιημένες.

Αλλά, να αναπτύξουμε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης ο οποίος θα μας οδηγεί σε διαφορετικές κατευθύνσεις από αυτές της φθίνουσας πορείας που έχουν τη δυναμική να μας μειώσουν και να μας συρρικνώσουν, (φθόνος->φθίνω).

Το να καλλιεργήσουμε μία νέα, ορθή νοοτροπία, (νους+τρόπος), αφθονίας, σημαίνει να δεχτούμε ως αληθή μία νέα πεποίθηση, η οποία μας λέει πως τα πάντα εκεί έξω στη ζωή βρίσκονται σε επαρκές, και όχι λιγοστό, απόθεμα. Είτε αυτό αφορά τα χρήματα, τις συνεργασίες, τις φιλίες, τους συντρόφους, τις ευκαιρίες, τις δυνατότητες.

Αν σκεφόμαστε πως πάντα το απόθεμα είναι επαρκές, τότε οι επιλογές, οι αποφάσεις και οι δράσεις μας θα είναι κατά πολύ διαφορετικές από εκείνες που θα προκύψουν αν σκεφόμαστε πως το απόθεμα είναι λιγοστό.

Με την υιοθέτηση ενός νέου τρόπου σκέψης, ως προς το αποθεματικό όσων θέλουμε, χρειαζόμαστε και επιθυμούμε να ζήσουμε, απομακρυνόμαστε από την τάση ελέγχου που προκύπτει, λόγω του φόβου της φθίνουσας πορείας, της συρρίκνωσης και της έλλειψης, διατηρώντας φυσικά αντικειμενική αντίληψη της εκάστοτε πραγματικότητάς, που είναι εξίσου σημαντικό να υπάρχει στην εξίσωση, ώστε να μην υποπέσουμε στην πλάνη που αναφέραμε παραπάνω.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφορικά με την επάρκεια ή μη του αποθεματικού είναι η παρουσία στην αγορά της γνωστής cola. Διαθέτει ένα προϊόν που εδώ και χρόνια κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις του αγοραστικού κοινού.

Υπό το πρίσμα της έλλειψης, όλες οι υπόλοιπες εταιρείες αναψυκτικών, θα έπρεπε να έχουν κλείσει οικειοθελώς, πόσο μάλλον οι πιο τοπικές επιχειρήσεις, καθώς αυτή η εταιρεία, βάσει της νοοτροπίας του μη επαρκούς αποθεματικού, έχει καταναλώσει όλους του πιθανούς αγοραστές.

Από την άλλη όψη, η νοοτροπία του επαρκούς αποθεματικού μας λέει, πως πάντα θα υπάρχουν αγοραστές που θα επιλέγουν και άλλα αναψυκτικά. Και φυσικά αυτό έχει αποδειχτεί περίτρανα, διαφορετικά στα ράφια των καταστημάτων θα υπήρχε μόνο ένα αναψυκτικό και όχι ποικιλία.

Ας δούμε όμως πως λειτουργεί αυτή η απομάκρυνση από τον έλεγχο και η αλλαγή νοοτροπίας από το μη επαρκές στο επαρκές και άφθονο.

Λειτουργεί μέσω της ενεργητικής επιγνωσιακής άφεσης η οποία μας λέει :

«Στον κόσμο των μετρήσεων και των αριθμών θέτεις έναν στόχο και προσπαθείς γι΄ αυτόν . Ενώ ταυτόχρονα στο σύμπαν των δυνατοτήτων, ορίζεις το πλαίσιο και αφήνεις τη ζωή να ξεδιπλωθεί.»

Είναι μία διπλή κίνηση η οποία ορίζει με απεριόριστο τρόπο την κατεύθυνση μας στη ζωή.

Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε;

Συνηθίζουμε να σκεφτόμαστε μέσα από τις περιορισμένες πεποιθήσεις μας, που μοιάζουν με μαθηματικές εξισώσεις.

Αν κάνω ή δεν κάνω το χ, τότε θα συμβεί ή δεν θα συμβεί το ψ.

Όπου το χ μπορεί να είναι μια μικρή ενέργεια όπως το να ξυπνήσω στην ώρα μου, ή το να στείλω email, να συμμετέχω σε μία κοινωνική δραστηριότητα, και το ψ είναι ένα αποτέλεσμα, που είτε επιθυμώ να συμβεί, είτε που φοβάμαι ότι θα συμβεί ή δεν θα συμβεί.

Για παράδειγμά, μπορεί να μου υποδεικνύει αυτή η εξίσωση «αν δεν λέω ναι σε ό,τι μου ζητείται στην εργασία μου, μπορεί να μην πάρω την προαγωγή ή μπορεί να μην έχω άλλους πελάτες ή μπορεί να απολυθώ»

Αυτός ο τύπος σκέψης εμφανίζεται όταν το μυαλό βρίσκεται σε κατάσταση έλλειψης, δηλαδή πως το αποθεματικό της ζωής δεν θα είναι επαρκές.

Ναι, η πραγματικότητα δεν είναι πάντα σταθερή. Μοιάζει και αυτή με τον καιρό που συνεχώς, βρίσκεται σε διαφορετική κατάσταση.

Όμως, ο καιρός μπορεί μεν να έχει απρόοπτα γυρίσματα, αλλά δεν είναι ίδιος σε κάθε σημείο της γης. Μπορεί σε ένα σημείο να έχει κακοκαιρία και σε ένα άλλο καλοκαιρία.

Αν οι εξισώσεις του μυαλού μας εστιάζουν μόνο στην κακοκαιρία, τότε σε αυτήν θα οδηγούμαστε και με αυτήν θα επενεργούμε, αφού μόνο αυτή βρίσκεται στο στόχαστρό μας.

Ενώ αν οι εξισώσεις του μυαλού μας λειτουργούν σύμφωνα με την εξίσωση της αφθονίας, που περιγράψαμε παραπάνω, τότε η εξίσωση από μόνη της θα είναι ανοιχτή στον εντοπισμό της διαδρομής της καλοκαιρίας, έξω από τα στεγανά των πεποιθήσεων μας.

Χρειάζεται να μπορούμε να ανιχνεύουμε τη διάθεση της έλλειψης, ώστε να αναπροσαρμοζόμαστε και να κατευθυνόμαστε από το ανεπαρκές, στο επαρκές και στο άφθονο των δυνατοτήτων.

Πρακτικά ένα τέτοιο παράδειγμα διαφορετικού τρόπου σκέψης είναι «αν συνεχίσω να κάνω αυτό… ίσως γίνει κάτι καλό».

Άλλωστε, ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα την έκβαση της όποιας κατάστασης;

Ας αφήσουμε στην άκρη την τάση που έχουμε να προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα στη ζωή. Γιατί οι αστάθμητοι παράγοντες είναι αντικειμενικά πολλοί.

Και η ζωή από την άλλη, έχει αποδειχθεί ποικιλότροπος, πως δεν πηγαίνει πάντα όπως σχεδιάζουμε.

Πρέπει να εγκαταλείπουμε την επιθυμία να ελέγξουμε τα αποτελέσματα, καθώς σε ένα μεγάλο ποσοστό, αυτό είναι αδύνατο.

Αυτό είναι και ένα ουσιαστικό μέρος της ορθής νοοτροπίας της αφθονίας, η οποίας μας λέει :

«Αν τα πράγματα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, θαυμάσια, αν δεν πάνε, ας δούμε τι θα γίνει! Τι διαφορετικό και νέο μπορεί να ξεδιπλωθεί μπροστά μας;»

Γιατί να στεναχωριόμαστε ή να απογοητευόμαστε όταν δεν παίρνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε;

Δεν είναι περίεργο να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο, όταν με χίλιους τρόπους η πραγματικότητα έχει αποδείξει πως οι πιθανές εκδοχές έκβασης είναι πάρα πολλές;

Ο κόσμος είναι τόσο δυναμικός και περίπλοκος που είναι στην πραγματικότητα ένα μικρό θαύμα όταν τα πράγματα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο.

Ίσως χρειάζεται να δεχτούμε πως αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Μια εξαίρεση που εμφανίζεται κάποιες φορές στη ζωή μας.

Πως είναι δυνατόν , λοιπόν, να περιμένουμε πως όλα και όλοι θα λειτουργήσουν στην ώρα τους και με τον συγκεκριμένο τρόπο που εμείς επιθυμούμε;

Ο κόσμος της αφθονίας και των δυνατοτήτων δεν είναι εύκολος, καθώς απαιτεί άφεση. Και η άφεση για να επιτευχθεί προϋποθέτει την απεμπλοκή μας από τις ενέργειες του ελέγχου.

Το να αφήσουμε τον έλεγχο δεν σημαίνει πως ρίχνουμε τα όπλα, τις προσπάθειες και αποποιούμαστε την ευθύνη, περιμένοντας το μάνα εξ ουρανού.

Απλώς κάνουμε ορθώς τις μάχες μας, καταβάλουμε τις προσπάθειες μας, κατευθυνόμαστε προς τους στόχους μας και αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας, όντας ανοιχτοί στους ορίζοντες της αφθονίας και των δυνατοτήτων.

Η ζωή τείνει να μας ανταμείβει περισσότερο όταν την προσεγγίζουμε με άφθονη καρδιά και ανοιχτή ματιά.

Και αυτό δεν είναι ούτε κάτι το αφηρημένο, ούτε αφορά μόνο τον υλικό πλούτο, αλλά και τον πλούτο των εμπειριών, των σχέσεων και της προσωπικής μας ανάπτυξης.

Φυσικά και δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Και όποιος τις δίνει, ίσως και να ονειροβατεί... καθώς η ζωή δεν είναι μια συναλλακτική εμπειρία από την οποία μπορούμε πάντα να περιμένουμε να λάβουμε ακριβώς αυτό που δίνουμε.

Όταν διαδίδουμε τη θετικότητα, μοιραζόμαστε αυτό που αγαπάμε και καλωσορίζουμε τους άλλους, βλέπουμε τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, πιο πλούσιος. Και οι κινήσεις αυτές επιστρέφουν σε εμάς με κάποιο τρόπο, αλλά ίσως όχι πάντα με τον προσδοκώμενο.

Άλλωστε, το σύμπαν της αφθονίας το περιγράφουν με απλό τρόπο και τα βασικά μαθηματικά…

(+) x (+) = (+)

(-) x (+) = (-) και φυσικά…

(-) x (-) = (+)

Ας θυμόμαστε

«Στον κόσμο των μετρήσεων και των αριθμών θέτεις έναν στόχο και προσπαθείς γι΄ αυτόν . Ενώ ταυτόχρονα στο σύμπαν των δυνατοτήτων, ορίζεις το πλαίσιο και αφήνεις τη ζωή να ξεδιπλωθεί.»

Αν θέλεις να διαβάζεις περισσότερα άρθρα σαν και αυτό, γίνε μέλος της παρέας μας, κάνοντας την εγγραφή σου στο NewsLetter του Compose a DreamLife.