Το Αόρατο Κοινό

Έχεις σαφώς πληροφορηθεί και ενημερωθεί πως θα έπρεπε να μην σε νοιάζει η γνώμη των άλλων. Να μην επιλέγεις, να μην αποφασίζεις, να μην πράττεις με βάση αυτήν.

Όμως παρόλο που η λογική σου καταλαβαίνει και το συναίσθημά σου συνοδεύεται από μία χρόνια αγανάκτησή για αυτήν την κατάσταση, δεν μοιάζει και τόσο εύκολο πάντα να αποφεύγεις αυτήν την συνθήκη.

Και όχι μόνο δεν είναι εύκολο, μα και αν κατορθώσεις να ξεφύγεις για λίγο, είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο πως θα επιστρέψεις σε αυτήν, μετά από κάποιο διάστημα, χωρίς καν να το αντιληφθείς.

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό, και πως θα μπορούσε να αλλάξει;

Υπάρχει μέσα σου ένα αόρατο κοινό. Κάπου εκεί ανάμεσα στα μάτια σου και την ψυχή σου. Ένα κοινό που κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή της ζωής σου, βρίσκεται εκεί για να σου υποδείξει πόσο καλά ή όχι επιλέγεις, σκέφτεσαι, νιώθεις και συμπεριφέρεσαι.

Αυτό το κοινό φιλοξενεί κάθε λογής φιγούρες, διαφόρων ειδικοτήτων, χαρακτηριστικών και προελεύσεων.

Η δημιουργία του ξεκινά από τα πρώτα χρόνια ζωής σου και εμπλουτίστηκε καθώς προχωρούσες και ωρίμαζες. 

Η αρχική του σύσταση είναι απλοϊκή και συνήθως δυαδική, ενώ οι πρώτες φιγούρες που το απαρτίζουν αποτελούν και τα πρωτογενή στοιχεία του πυρήνα της ηθικής και των αξιών που ανέπτυξες.

Μερικά από αυτά τα πρώτα στοιχεία είναι :

• Το καλό και το κακό παιδί που αργότερα δημιουργούν την αντίληψη περί κακού και καλού.
• Το σωστό και το λάθος που αργότερα περιορίζουν την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
• Το αποδεκτό και το απορριπτέο που σε βάθος χρόνου περιορίζουν την έκφραση της ευφυίας και του συναισθήματος.
• Της επιτυχίας και της αποτυχίας που αργότερα καθορίζουν τον εγωκεντρισμό, την αυταξία και την αναγνώριση της αξίας της ανθρώπινης ύπαρξης.

Και όσο ένας άνθρωπος προχωρά όλα αυτά εμπλουτίζονται και περιπλέκονται και από απλοϊκά γίνονται περίπλοκα.

Αποτέλεσμα... η ανθρώπινη προσωπικότητα να εγκλωβίζεται σε μία φυλακή, που μεν έχει δημιουργηθεί από εξωγενείς παράγοντες, αλλά συντηρείται οικειοθελώς.

Το αόρατο κοινό είναι ευρηματικό και αποτελεσματικό στο να εγκλωβίζει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Και φυσικά έχει αναπτύξει έναν πολύ ισχυρό μηχανισμό επιβίωσης και άμυνας.

Οι τρόποι έκφρασής του ποικίλουν. Άλλες φορές εκφράζεται με μια αίσθηση εσωτερικής φωνής και άλλες αποκτά πρόσωπο, μέσα από τα πρόσωπα των σημαντικών άλλων της ζωής του ανθρώπου. Όπως η φιγούρα της μητέρας, του πατέρα, ενός συγγενή, ή ακόμα και ενός ιδεώδους.

Κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή της ζωής σου, και καλείσαι είτε να πάρεις μία απόφαση, είτε να σκεφτείς κάτι, είτε να νιώσεις κάτι για οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή σου, το αόρατο κοινό είναι σε ετοιμότητα να επικροτήσει ή να απορρίψει την όποια κίνηση σου. Είτε αυτή αποτελεί εσωτερική διεργασία, είτε κάποια εξωτερική εκδήλωση.

Έτσι όταν ανεβαίνεις στην σκηνή του εαυτού σου και ανοίγει η αυλαία, βρίσκεσαι αντιμέτωπος, όχι με τα πραγματικά στοιχεία που χρειάζεται να επεξεργαστείς, αλλά με το αν το αόρατο κοινό θα σε χειροκροτήσει ή θα σου πετάξει ντομάτες.

Σε άλλους ανθρώπους η λειτουργία αυτή είναι πιο ήπια και σε άλλους πιο έντονη και ταραχώδης. Όμως σε όλους είναι ενεργή και υποδεικνύει κάθε στιγμή τα πως, τα γιατί, τα πότε, τα θέλω και τα δεν θέλω της ζωής μας.

Για παράδειγμα τα ρούχα που επιλέγεις, η μουσική που ακούς, ο επαγγελματικός προσανατολισμός σου, η επιλογή συντρόφου, η επιλογή φίλων ή συνεργατών και αν προχωρήσουμε σε περισσότερο βάθος ο σκοπός της ζωής σου, η κοσμοθεωρία σου, οι αξίες και οι αρετές σύμφωνα με τις οποίες υπάρχεις.

Είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από την επίδραση του αόρατου κοινού, μα όχι ακατόρθωτο. Και πολλές φορές χρειάζεται και εξωτερική βοήθεια από κάποιον ειδικό που θα βοηθήσει να φωτιστούν οι φιγούρες που κρύβονται στις σκιές αυτού του κοινού, ώστε να αποκαλυφθούν οι εσωτερικοί κριτές, δικαστές και δεσμώτες της ύπαρξής μας.

Αν θες να ρίξεις μια συνειδητή ματιά σε αυτό το κοινό, δοκίμασε να αμφισβητήσεις με όση υγιή κριτική σκέψη διαθέτεις τις προτιμήσεις σου. 

Για παράδειγμα γιατί σου αρέσει το τάδε χρώμα ή γιατί κρίνεις συγκεκριμένες συμπεριφορές, ή αν θες να το πας λίγο παραπέρα κοίτα με τα εσωτερικά σου μάτια την προτίμησή σου σε κάτι και αναρωτήσου... αν αυτή η προτίμηση είχε πρόσωπο... ποιου το πρόσωπο θα είχε;

Ξεκίνα με δημιουργική αμφισβήτηση και κριτική σκέψη και λίγο - λίγο προχώρα. Μέχρι οι καρέκλες του ακροατηρίου να αδειάσουν και να τις γεμίσεις με την ύπαρξή σου. Η οποία είναι η μόνη που γνωρίζει τι είναι και τι δεν είναι για εσένα.

Το εσωτερικό σου σπίτι να είναι γεμάτο από την ψυχή σου, την ύπαρξή σου και όχι από τον όποιο καταληψία καπηλεύεται τον χώρο σου. 

Μπορείς να κάνεις κάποια πρώτα βήματα επεξεργασίας του αόρατου κοινού μέσα από το δωρεάν βιβλίο μου "Rebrand your Inner Critic". 

Και αν  θέλεις να προχωρήσεις σε αυτογνωσιακή ενδοσκόπηση, το ασύγχρονο διαδικτυακό πρόγραμμα ΑΥΤΑΞΙΑ είναι ειδικά σχεδιασμένο, ώστε να σε βοηθήσει να απαλλαγείς και από το εσωτερικό, αόρατο κοινό σου.